Wystawa "Byłem oficerem 42. Pułku Piechoty

Od 12 lipca zapraszamy do zobaczenia wystawy pt. „Byłem oficerem 42. Pułku Piechoty” przygotowanej przez Muzeum Wojska z Białymstoku. Wystawa umieszczona została przy boisku bocznym od strony promenady. Wstęp jest wolny, a wystawa dostępna do początku sierpnia w godzinach funkcjonowania boiska bocznego.

Więcej

Wystawa składa się z 20 plansz wielkoformatowych, z zdjęciowymi portretami 20 wybranych oficerów tego pułku.

ppłk Kazimierz Bąbiński – w latach 1935-1938 zastępca dowódcy 42. pp, a w okresie II wojny światowej dowódca 5. pułku piechoty Legionów, komendant wołyńskiego okręgu Armii Krajowej i dowódca 27. Dywizji Wołyńskiej AK, oficer Legionów Polskich, uczestnik bitwy o Białystok z 22 VIII 1920 r. (wojna polsko-bolszewicka 1919-1920).
ppłk Kazimierz Bogaczewicz – w latach 1931-1935 dowódca 42. pp, współzałożyciel i wiceprezes Białostockiego Klubu Sportowego Jagiellonia, były oficer Legionów Polskich, w 1939 r. wzięty do sowieckiej niewoli i osadzony w obozie dla jeńców polskich w Starobielsku, w kwietniu 1940 r. zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie.
mjr Feliks Ksawery Chmielewski – w latach 1936-1939 dowódca III batalionu 42. pp, były oficer 22. i 85. pp i Korpusu Ochrony Pogranicza, brał udział w wojnie obronnej 1939 r., od 13 IX do końca II wojny światowej przebywał w niewoli niemieckiej (Stalag I A Stablack, Oflag XVIII A Lienz i II C Woldenberg).
ppłk Witold Chmielewski – w latach 1928-1929 II zastępca dowódcy 42. pp, oficer liniowy 77., 76. i 1. pułku piechoty Legionów, komendant Powiatowej Komendy Uzupełnień w Łukowie, od 1937 r. burmistrz Klecka, w 1939 r. osadzony w obozie dla polskich jeńców wojennych w Kozielsku, w kwietniu 1940 r. zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Smoleńsku i pogrzebany w Katyniu.
ppłk Alfred Greffner – w latach 1921-1924 oficer liniowy i dowódca II batalionu 42. pp, w czasie oficjalnej wizyty marszałka Józefa Piłsudskiego w Białymstoku (21 VIII 1921 r.), ten dostojny Gość, został ojcem chrzestnym jego dziecka, pamiętając o tym, że por. Alfred Greffner był w latach 1914-1916 żołnierzem Legionów Polskich, służąc pod komendą Piłsudskiego w oddziałach 1., 5. i 6. Pułku piechoty Legionów.
Franciszek Kwiryn Herman – w latach 1938-1939 dowódca 1. kompanii strzeleckiej 42. pp, w okresie II wojny światowej w szeregach Armii Krajowej, uczestnik powstania warszawskiego, a następnie w niewoli niemieckiej, po powrocie do Polski pozostał w służbie wojskowej, gdzie awansował do stopnia generała brygady, w marcu 1949 r. aresztowany i poddany brutalnym przesłuchaniom przez oficerów Informacji Wojskowej, niesłusznie skazany w procesie generałów na karę dożywotniego więzienia, gdzie zmarł 21 XII 1952 r., po 1956 r. zrehabilitowany.
płk Stefan Tadeusz Iwanowski – w latach 1926-1928 dowódca 42. pp, były oficer Legionów Polskich i dowódca 14. pp, w czasie II wojny światowej brał udział w obronie Lwowa, po czym od 18 IX przebywał w niewoli niemieckiej (Oflag II B Arnswalde i Oflag II C Woldenberg).
płk Józef Kustroń – w latach 1922-1925 zastępca dowódcy 42. pp, były oficer Legionów Polskich, w marcu 1939 r. awansowany na stopień generała brygady, we wrześniu 1939 r. dowódca 21. Dywizji Piechoty Górskiej, 16 IX poległ bohaterską śmiercią w bitwie pod Ułazowem, kierując natarciem na pozycje wroga w trakcie próby przebicia się przez niemiecki pierścień okrążenia.
ppłk Wacław Malinowski – w latach 1937-1939 dowódca 42. pp, były oficer armii rosyjskiej i II Korpusu Polskiego w Rosji, uczestnik bitwy pod Kaniowem z 11 V 1918 r., od listopada 1918 r. w szeregach Wojska Polskiego – dowódca kompanii i batalionu 22. pp w czasie wojny polsko-bolszewickiej, następnie na stanowiskach dowódczych w 81. pp, 66. pp i 71. pp w Zambrowie, od 1931 r. zastępca dowódcy 38. pp, w czasie II wojny światowej dowodził 42. pp w walkach z Niemcami, zmarł prawdopodobnie w czasie powstania warszawskiego.
Antoni Muliński – w latach 1936-1939 oficer zawodowy i dowódca 5. kompanii 42. pp, we wrześniu 1939 r. dostał się sowieckiej niewoli i został osadzony w obozie dla polskich jeńców wojennych w Starobielsku, w kwietniu 1940 r. zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie.
Zygmunt Perlitz – w latach 1935-1939 oficer zawodowy 42. pp, w stopniu kapitana dowodził 3. kompanią strzelecką tego pułku we wrześniu 1939 r., w niewyjaśnionych okolicznościach dostał się do niewoli sowieckiej i został osadzony w obozie dla polskich jeńców wojennych w Kozielsku, w kwietniu 1940 r. zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Smoleńsku i pogrzebany w Katyniu.
płk Henryk Pomazański – w latach 1922-1923 dowódca 42. pp, były oficer Legionów Polskich i Polskiego Korpusu Posiłkowego w czasie I wojny światowej, w 1920 r. był szefem sztabu Dowództwa Okręgu Generalnego „Pomorze” w Toruniu, w dalszej służbie wojskowej był szefem wydziałów w Ministerstwie Spraw Wojskowych, do lipca 1927 r. dowódca piechoty dywizyjnej w 15. Dywizji Piechoty, do 12 IX 1939 r. dowódca etapów Armii „Modlin”, w październiku 1939 r. aresztowany przez władze niemieckie i osadzony w Oflagu VIII B w Srebrnej Górze, a następnie w Oflagu VI B w Dö
mjr Tadeusz Jan Riedl – w 1939 r. komendant 42. Obwodu Przysposobienia Wojskowego oraz dowódca I batalionu 42. pp w wojnie obronnej z Niemcami, od 1941 r. w Armii Polskiej na Wschodzie i Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie.
Jan Tabaczyński – w latach 1920-1922 dowódca 42. pp, były oficer armii austro-węgierskiej, instruktor Polskiej Siły Zbrojnej 1917-1918, w czasie wojny polsko-bolszewickiej dowodził pułkiem XXXV i XXXVI 18. Dywizji Piechoty, w czasie oficjalnej wizyty marszałka Józefa Piłsudskiego w Białymstoku miał zaszczyt przyjęcia z jego rąk sztandaru pułkowego, ufundowanego przez białostocką społeczność, w kolejnych latach dowodził 61. pp oraz 20. Dywizją Piechoty, od 31 V 1927 r. w stanie spoczynku, zmarł 27 VII 1940 r. w Warszawie.
Stanisław Uniśkiewicz – w 1939 r. dowódca plutonu 8. kompanii 42. pp, we wrześniu 1939 r. brał udział w obronie Łomży i Nowogrodu przed Niemcami, w październiku aresztowany przez sowieckie NKWD, wywieziony w głąb ZSRS i osadzony w obozie dla polskich jeńców wojennych w Kozielsku, w kwietniu 1940 r. zamordowany w Smoleńsku i pogrzebany w Katyniu.
płk Witold Wartha – w latach 1918-1919 dowódca 3. Pułku Strzelców im. ks. Józefa Poniatowskiego (późniejszego 42. pp), w czasie wojny polsko-bolszewickiej 1919-1920 dowódca 145. pp, w kolejnych latach służby wojskowej pracował w Biurze Ścisłej Rady Wojennej, Sztabie Generalnym, Generalnym Inspektoracie Sił Zbrojnych i Ministerstwie Spraw Wojskowych, gdzie do 10 IX 1939 r. pełnił stanowisko szefa Departamentu Dowodzenia Ogólnego, w czasie wojny obronnej z Niemcami został zastępca dowódcy Grupy „Stryj”, a następnie w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie był dowódcą 3 Brygady Kdrowej Strzelców i komendantem Centrum Wyszkoleni a Piechoty w Dunfermline.
Wacław Wasiak – w 1939 r. dowódca 3. Kompanii karabinów maszynowych III batalionu 42. pp, czynnie uczestniczył w życiu sportowym pułku – uprawiał szermierkę, tenis, żeglarstwo i narciarstwo, we wrześniu 1939 r. dostał się sowieckiej niewoli i został osadzony w obozie dla polskich jeńców wojennych w Starobielsku, w kwietniu 1940 r. zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie.
dr Zbigniew Wiczuk-Wiczewski – w 1939 r. naczelny lekarz 42. pp, we wrześniu brał udział w wojnie obronnej z Niemcami, w 1942 r. był komendantem Podoficerskiej Szkoły Sanitarnej w miejscowości Wrewskoje (Armia Polska z ZSRS – zwana Armią gen. Andersa).
mjr Stefan Wolski – w latach 1935-1939 dowódca batalionu, kwatermistrz i II zastępca dowódcy 42. pp, działacz Polskiej Organizacji Wojskowej, uczestnik wojny polsko-ukraińskiej i polsko-bolszewickiej, brał udział w III Powstaniu Śląskich roku 1921, we wrześniu 1939 r. w Ośrodku Zapasowym 18. Dywizji Piechoty, wzięty do niewoli sowieckiej i osadzony w obozie dla polskich jeńców wojennych w Starobielsku, zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie.
płk Karol Roman Zagórski – w 1920 r. dowódca 42. pp, były oficer armii austro-węgierskiej, do 1939 r. był kolejno zastępcą dowódcy 61. i 60. pp, od 5 V 1927 r. dowódcą 3. pułku strzelców podhalańskich. W 1935 r. przeniesiony w stan spoczynku, we wrześniu 1939 r. dostał się do sowieckiej niewoli i osadzony w obozie dla polskich jeńców wojennych w Starobielsku, w kwietniu 1940 r. zamordowany przez funkcjonariusz NKWD w Charkowie.

Wystawa „Byłem oficerem 42. Pułku Piechoty